Karta „Grupy 33” - Duszpasterstwa osób żyjących w stanie wolnym
KARTA GRUPY 33
- Uwagi wstępne
- Charakter Grupy i jej duchowość
- Ustrój Grupy
- Małe grupy
- Rejony
- Łącznicy
- Osoby odpowiedzialne za rejony
- Lider Grupy
- Opiekun Grupy
- Uwagi końcowe
Załącznik nr 1: Zasady przebiegu spotkań w małych grupach
Załącznik nr 2: Zasady dzielenia się w małych grupach
I. Uwagi wstępne
- Duszpasterstwo osób żyjących w stanie wolnym - o nazwie „Grupa 33” - działa na terenie Archidiecezji Katowickiej na mocy dekretu księdza arcybiskupa Damiana Zimonia. Opiekunem Grupy jest ks. Tadeusz Czakański.
- „Grupa 33” jest wspólnotą laikatu. Skupia osoby świeckie żyjące w stanie wolnym (w sensie nauki Kościoła rzymskokatolickiego), które dotychczas nie wstąpiły w związki małżeńskie. Nazwa „Grupa 33” pochodzi od liczby lat ziemskiego życia Jezusa.
- Członkowie „Grupy 33” na mocy chrztu świętego uczestniczą w potrójnej misji Chrystusa: kapłańskiej (uświęcenie), prorockiej (dawanie świadectwa) i królewskiej (służba).
- Podstawowym celem członków „Grupy 33” jest dążenie do świętości i urzeczywistnianie wspólnoty eklezjalnej w parafiach w środowisku osób żyjących w stanie wolnym. Uczestnictwo w życiu „Grupy 33” jest dla jej członków umocnieniem na tej drodze i pomocą w rozeznaniu życiowego powołania i jego realizacji zgodnie z wolą Bożą. Członkowie Grupy ciągle uczą się żyć Ewangelią, służyć Bogu i ludziom zgodnie z otrzymanymi charyzmatami, starają się budować Królestwo Boże już tu na ziemi.
- Stałym miejscem spotkań „Grupy 33” jest Kościół Akademicki w krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach.
II. Charakter Grupy i jej duchowość
- „Grupa 33” ma charakter ewangelizacyjny. Chcemy iść do domu Ojca za Chrystusem Panem i Zbawcą, otwierając się na działanie Ducha Świętego. Powierzamy się Bogu przez Serce Niepokalanej, pragnąc jak Ona całym swoim życiem przyczyniać się do budowania Królestwa Bożego na ziemi.
- Duchowość Grupy oparta jest na duchowości komunii wskazanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II w liście apostolskim „Novo millennio ineunte”.
- Pragniemy z pomocą Ducha Świętego przyjmować dar wspólnoty i nią się stawać. Jesteśmy gotowi przyjmować wszystkie dary i charyzmaty Ducha Świętego, rozeznawać je, uczyć się korzystania z nich oraz posługiwać nimi dla budowania naszej Grupy oraz całego Kościoła (por. 1 Kor 12-14).
- Duch chrześcijański to duch miłości. Świadomi współodpowiedzialności za Grupę, chętnie podejmujemy służbę wobec sióstr i braci. Służąc sobie nawzajem, doskonalimy się w pokorze i miłości bliźniego. Otaczamy szczególną opieką tych spośród nas, którzy są dotknięci chorobą lub jakimkolwiek cierpieniem, również ubóstwem.
- Duch chrześcijański to duch misyjny, stąd angażujemy się w działalność misyjną Kościoła. Świadomi Bożego prowadzenia, prosimy Ducha Świętego, by nas oświecał i pobudzał do odważnego dawania świadectwa o Jezusie słowem i czynem wszędzie tam, gdzie jesteśmy obecni.
- Duch chrześcijański to duch jedności, dlatego szukamy możliwej jedności między sobą, jedności z innymi chrześcijanami oraz z wyznawcami innych religii, a także z osobami o przekonaniach niereligijnych.
- Głównym źródłem rozwoju Grupy i centrum jej życia jest wspólnie sprawowana Eucharystia i wspólna adoracja Najświętszego Sakramentu. Przykładamy wielką wagę do modlitwy liturgicznej Kościoła i staramy się korzystać z jej bogactwa w łączności z całą wspólnotą Ludu Bożego.
- Realizujemy cztery podstawowe warunki rozwoju życia duchowego, jakimi są: modlitwa, Słowo Boże, sakramenty i wspólnota. Szczególnie pamiętamy w modlitwie o sobie nawzajem i o dziele „Grupy 33”. Ogarniamy stałą modlitwą wszystkich, którzy kiedykolwiek uczestniczyli w naszych spotkaniach. Zachowujemy też w pamięci zmarłych członków Grupy.
III. Ustrój Grupy
- 1. Uczestnicy „Grupy 33” szanują wolność sióstr i braci w ich zaangażowaniu w wierze. Są otwarci na każdego, kto żyje w stanie wolnym (w sensie nauki Kościoła rzymskokatolickiego) i dotychczas nie wstąpił w związek małżeński.
- „Grupę 33” tworzą około 10-osobowe zespoły zwane małymi grupami, którym przewodniczą dwaj łącznicy.
- 1. Każda z małych grup należy do jednego z rejonów (obecnie cztery: Katowice, Chorzów, Tychy, Żory), które prowadzą osoby odpowiedzialne za rejon.
- Każdy z członków „Grupy 33” uczestniczy w trzech spotkaniach w miesiącu:
- spotkaniu małej grupy;
- spotkaniu rejonu;
- spotkaniu wszystkich członków „Grupy 33”.
- Spotkania mają za zadanie formację członków „Grupy 33”, w szczególności w następujących wymiarach:
- formacja duchowa - spotkania małej grupy;
- formacja ludzka - spotkania rejonu;
- formacja intelektualna - spotkania wszystkich członków „Grupy 33”.
- Raz w roku, w okresie wakacyjnym, wszyscy członkowie „Grupy 33” przeżywają wspólne rekolekcje formacyjne, które są najważniejszym spotkaniem całej „Grupy 33”. Organizowane są również dni skupienia i rekolekcje w ciągu roku.
- Każdy, kto chce należeć do „Grupy 33”, po okresie wstępnym (grupa początkująca) i przeżyciu rekolekcji ewangelizacyjnych powinien zostać członkiem małej grupy.
- Członkowie „Grupy 33” aktywnie uczestniczą w życiu Grupy. Wyrazem tego zaangażowania jest modlitwa za Grupę, obecność na spotkaniach, uczestnictwo we wspólnych rekolekcjach, troska o potrzeby duchowe i materialne członków Grupy, podejmowanie zadań i posług w Grupie oraz zaangażowanie w jej dzieła.
- „Grupę 33” animuje zespół osób odpowiedzialnych za rejony oraz łączników na czele z liderem i jego zastępcą pod kierunkiem Księdza Opiekuna wyznaczonego przez biskupa.
- Członkowie „Grupy 33” dążą do tego, aby za zgodą miejscowych księży proboszczów powstawały parafialne grupy osób żyjących w stanie wolnym.
IV. Małe grupy
- „Grupa 33”, aby jak najpełniej realizować swoje cele, oparta jest na małych grupach, tworzonych przez około 10 osób, prowadzonych przez dwóch łączników każda.
- Małe grupy współdziałają ze sobą, starają się wzajemnie siebie poznawać i sobie służyć.
- Członkowie małych grup są zobowiązani do uczestnictwa w trzech spotkaniach w miesiącu: małej grupy, rejonu i całej Grupy, a także do uczestnictwa we wspólnych rekolekcjach formacyjnych „Grupy 33”. Każda mała grupa ustala swoje własne terminy i miejsce spotkań.
- Spotkania małych grup powinny odbywać się zgodne z zasadami określonymi w załączniku nr 1 do Karty „Grupy 33”.
- Pod koniec miesiąca każdy członek małej grupy otrzymuje „Słowo Pana” - jedno zdanie z Pisma Świętego opatrzone komentarzem przygotowanym przez jedną z małych grup - i stara się nim żyć przez kolejny miesiąc. Na spotkaniu małej grupy jej członkowie w formie osobistych świadectw dzielą się przeżywaniem Słowa Pana w danym miesiącu zgodnie z zasadami określonymi w załączniku nr 2 do Karty „Grupy 33”.
- Członkowie małych grup przygotowują wspólną liturgię Mszy św. (komentarze, czytania, śpiew psalmów, modlitwę wiernych, procesję z darami) zgodnie z ustalonym harmonogramem.
- Członkowie małych grup powinni:
- aktywnie uczestniczyć w spotkaniach, a w razie niemożności przybycia powinni wcześniej poinformować o tym łącznika;
- modlić się za siebie i za całą Grupę;
- pogłębiać więź z Bogiem i ze sobą nawzajem;
- troszczyć się o jedność w grupie;
- pomagać sobie wzajemnie - szczególnie w trudnych sytuacjach życiowych;
- podejmować i uczestniczyć w zadaniach realizowanych przez małą grupę;
- szanować osoby prowadzące grupę i podporządkowywać się im w sprawach dotyczących życia Grupy.
V. Rejony
- 1. W trosce o budowanie lepszych relacji osobowych, „Grupa 33” podzielona jest na rejony (obecnie cztery: Katowice, Chorzów, Tychy, Żory), które prowadzą osoby odpowiedzialne za rejon. Istnieją też grupy duszpasterstwa osób stanu wolnego w Krakowie i Wrocławiu, oraz początkujące w Poznaniu i Warszawie.
- Każda z małych grup należy do jednego z rejonów.
- Osoby należące do danego rejonu spotykają się raz w miesiącu zgodnie z ustalonym harmonogramem. Spotkanie rozpoczyna się Eucharystią, po której jest czas na wzajemne poznanie się i bycie razem.
- Członkowie rejonu są odpowiedzialni za przygotowanie spotkań rejonu. Formuła spotkań i podział zadań jest ustalana indywidualnie dla danego rejonu przez osobę odpowiedzialną za rejon w porozumieniu z łącznikami małych grup należących do danego rejonu.
- Każdy z rejonów przygotowuje wydarzenia organizowane w „Grupie 33” wyszczególnione w programie rocznym „Grupy 33”.
VI. Łącznicy
- Łącznicy prowadzą małe grupy, podejmują za nie odpowiedzialność i reprezentują je wobec całej Grupy i wobec osób odpowiedzialnych za Grupę. Łącznicy są animatorami duchowymi i organizacyjnymi „Grupy 33”, a w szczególności swojej małej grupy.
- Sprawowanie funkcji łącznika jest służbą wobec Grupy i darem dla wszystkich jej członków.
- Łącznicy aktywnie uczestniczą we wszystkich spotkaniach „Grupy 33” oraz w spotkaniach łączników. Spotkania osób odpowiedzialnych za rejony i wszystkich łączników odbywają się dwa w roku. Spotkania łączników danego rejonu są ustalane przez osobę odpowiedzialną za rejon. Swoją nieobecność na spotkaniach zgłaszają osobom odpowiedzialnym za rejony.
- Łącznicy zachowują łączność między Księdzem Opiekunem, liderem, osobą odpowiedzialną za rejon a małą grupą. Przekazują ustalenia i informacje dotyczące „Grupy 33” oraz inne propozycje i uwagi. Informują Księdza Opiekuna lub osobę odpowiedzialną za rejon o ewentualnych problemach dotyczących małej grupy.
- Łącznicy troszczą się o pogłębienie więzi i jedności wśród łączników i między członkami „Grupy 33”, są wrażliwi na problemy i potrzeby Grupy. Starają się łagodzić i rozwiązywać ewentualne konflikty.
- W stosunku do członków swojej małej grupy łącznicy:
- modlą się za nich;
- czuwają nad przebiegiem spotkań małej grupy, a w szczególności nad dzieleniem się Słowem Pana;
- przyczyniają się do pogłębienia więzi, do tworzenia atmosfery opartej na wzajemnym zaufaniu i odpowiedzialności za siebie nawzajem;
- uważnie słuchają i otwarcie rozmawiają także o problemach (starają się pomóc je rozwiązać);
- wykazują szczególną troskę o chorych i przeżywających trudności życiowe;
- są otwarci na propozycje i uwagi innych.
- Łączników w liczbie dwóch wybierają co roku członkowie małej grupy, a wybór zatwierdza Ksiądz Opiekun. Termin ostateczny wyboru łączników podaje co roku Ksiądz Opiekun w porozumieniu z Liderem i osobami odpowiedzialnymi za rejony.
VII. Osoby odpowiedzialne za rejony
- Osoby odpowiedzialne za rejony są reprezentantami Księdza Opiekuna i Lidera „Grupy 33” - prowadzą poszczególne rejony. Jednocześnie są animatorami duchowymi i organizacyjnymi „Grupy 33”.
- Sprawowanie tej funkcji jest służbą wobec Grupy i darem dla wszystkich jej członków.
- Osoby odpowiedzialne za rejony troszczą się o życie rejonu, czuwają nad organizacją spotkań w rejonie oraz przygotowaniem wydarzeń organizowanych w „Grupie 33”, za które odpowiedzialny jest dany rejon.
- Osoby odpowiedzialne za rejony współpracują z łącznikami małych grup danego rejonu, interesują się życiem małych grup; w przypadku zaistniałych problemów starają się je rozwiązać w porozumieniu z Księdzem Opiekunem i Liderem „Grupy 33”.
- Osoby odpowiedzialne za rejony organizują spotkania łączników małych grup danego rejonu, w czasie których poruszane są sprawy rejonu i małych grup.
- Osoby odpowiedzialne za rejony spotykają się z Liderem, jego zastępcą oraz Księdzem Opiekunem w celu omówienia spraw dotyczących rejonów oraz całej „Grupy 33”. Ustalają roczny program spotkań i wydarzeń organizowanych w „Grupie 33”.
- Osoby odpowiedzialne za rejony wyznacza Ksiądz Opiekun na okres dwóch lat. Osoba odpowiedzialna za rejon może wybrać swojego zastępcę, którego zatwierdza Ksiądz Opiekun.
VIII. Lider Grupy
- Lider wraz z zastępcą są najbliższymi współpracownikami Księdza Opiekuna „Grupy 33”. Lider reprezentuje Grupę, a szczególnie osoby odpowiedzialne za rejony i łączników małych grup wobec Księdza Opiekuna. Autorytet jego opiera się na służbie (byciu dla drugich) i jest wspierany osobą Księdza Opiekuna.
- Lider współpracuje z osobami odpowiedzialnymi za rejony i łącznikami; nie tyle ma działać, co organizować, a przede wszystkim słuchać, rozmawiać, wspomagać, inspirować i być otwartym na uwagi innych dla budowania wzajemnego zaufania i odpowiedzialności.
- Lider „Grupy 33”:
- jest odpowiedzialny za koordynację działań i organizację życia Grupy;
- czuwa nad realizacją rocznego programu „Grupy 33”;
- przygotowuje propozycje aktualnych komunikatów związanych z działalnością Grupy;
- przewodniczy spotkaniu osób odpowiedzialnych za rejony i łączników małych grup;
- troszczy się o wyznaczanie osób pełniących różne funkcje w Grupie związane ze stałą działalnością Grupy lub konkretnymi wydarzeniami.
- Lider, będąc w stałej łączności z Księdzem Opiekunem i osobami odpowiedzialnymi za rejony, sygnalizuje Księdzu Opiekunowi poważniejsze problemy dotyczące „Grupy 33”.
- Lidera „Grupy 33” wyznacza Ksiądz Opiekun na okres dwóch lat po zasięgnięciu opinii osób odpowiedzialnych za rejony. Lider wybiera swojego zastępcę, którego zatwierdza Ksiądz Opiekun.
IX. Opiekun Grupy
- 1. Opiekunem „Grupy 33” jest kapłan wyznaczony przez biskupa. Opiekuna wspierają kapłani odpowiedzialni za rejony, wyznaczeni przez biskupa.
- Opiekun reprezentuje „Grupę 33” wobec władz kościelnych.
- Kapłan towarzyszący Grupie jest osobiście w nią zaangażowany, żyje w Grupie, wraz z nią i dla niej.
- Opiekun „Grupy 33”:
- animuje życie i działalność Grupy;
- podejmuje odpowiedzialność za Grupę, a szczególnie za przekaz wiary i sprawowanie sakramentów;
- jest odpowiedzialny za formację duchową Grupy;
- organizuje i prowadzi formację lidera, jego zastępcy, osób odpowiedzialnych za rejony i zespołu łączników;
- ma decydujący głos w ukierunkowywaniu zadań podejmowanych przez Grupę oraz w podejmowaniu decyzji dotyczących istotnych problemów i konfliktów, a także decyzji związanych z przyszłością Grupy;
- wyznacza lidera „Grupy 33” oraz osoby odpowiedzialne za rejony;
- zatwierdza wybór łączników; a także zastępcy lidera „Grupy 33” i zastępców osób odpowiedzialnych za rejony;
- jest w stałej łączności z liderem, osobami odpowiedzialnymi za rejony i łącznikami, potwierdza słuszność ich poczynań i wspiera ich;
- zatwierdza roczny program „Grupy 33”.
X. Uwagi końcowe
- „Życie jest piękne i warto je pięknie przeżyć z Jezusem” - to hasło „Grupy 33”. Pięknie to znaczy z Bogiem i w komunii z drugim człowiekiem. Bo spodobało się Bogu zbawić człowieka nie pojedynczo, lecz we wspólnocie (por. „Gaudium et spes”, nr 32).
- „Grupa 33” jest propozycją dla osób żyjących w stanie wolnym, które chcą czegoś więcej, które nie lękają się wymagać od siebie, i które chcą swoje życie przeżyć pięknie.
- Członkowie „Grupy 33” pamiętają, że troska o drugą osobę powinna wyprzedzać troskę o siebie samego. Konkretnie oznacza to, że chcą podarowywać Grupie swoje talenty - chociażby najmniejsze - i starają się nimi służyć najlepiej jak potrafią nie dla własnej satysfakcji, lecz dla dobra całej Grupy i poszczególnych osób.
- Więcej informacji o „Grupie 33” znajduje się na stronie internetowej: http://www.grupa33.pl
Załącznik nr 1 do Karty „Grupy 33”: Zasady przebiegu spotkań w małych grupach
- Termin spotkania należy ustalić tak, żeby wszyscy członkowie małej grupy mogli na nim być obecni.
- W przypadku niemożności przybycia na spotkanie należy zawiadomić łączników przed spotkaniem o swojej nieobecności.
- Spotkanie rozpoczyna się modlitwą.
- Dzielenie się przeżywaniem Słowem Pana ma przebiegać zgodne z zasadami określonymi w Załączniku nr 2 do Karty „Grupy 33”.
- Dzielenie kończy wspólna modlitwa.
- Jeśli w ramach spotkania przewidziany jest poczęstunek, to następuje on po końcowej modlitwie.
- W spotkaniu uczestniczą tylko członkowie małej grupy, może w nim też brać udział Ksiądz Opiekun, lider „Grupy 33” lub osoba odpowiedzialna za rejon.
- Należy ustalić termin następnego spotkania małej grupy.
Załącznik nr 2 do Karty „Grupy 33”: Zasady dzielenia się w małych grupach
Jak się wypowiadać, aby być jak najlepiej usłyszanym i zrozumianym, innych nie ranić, czuć się bezpiecznie i dać poczucie bezpieczeństwa innym.
- Mów zawsze w pierwszej osobie liczby pojedynczej o swoich OSOBISTYCH przeżyciach i doświadczeniach związanych z działaniem Boga i Jego Słowa w Twoim życiu, a nie innych osób.
- Trzymaj się tematu dzielenia, pozwól wypowiedzieć się każdemu do końca, nie pouczaj i nie oceniaj.
- Słuchaj jednocząc się z mówiącym, uszanuj milczenie, gdy ktoś zrobił przerwę. Kto skończył wyraźnie to zaznacza. Rozmowa jest możliwa po dzieleniu się doświadczeniami.
- Zachowaj całkowitą dyskrecję.
- Uznaj w czasie dzielenia prowadzenie osoby, która czuwa nad całością przebiegu spotkania i przyjmij ewentualne nakierowanie na temat rozmowy.