Wspomnienie z rekolekcji wielkopostnych rejonu żorskiego
Chociaż minęła już Oktawa Wielkanocy, to w tych dniach powszechnej izolacji doceniamy, jak wielką łaską i darem był dla nas czas rekolekcji wielkopostnych, które Ks. Tadeusz poprowadził dla rejonu żorskiego Grupy 33 w dniach od 6 do 8 marca w Ustroniu Nierodzimiu.
Spędziliśmy piękne dni na byciu razem, lepszym poznawaniu się nawzajem, a przede wszystkim na wspólnej modlitwie, wspólnej Eucharystii i nabożeństwach, wspólnym słuchaniu Słowa Bożego i dzielenia się tym Słowem podczas spotkań w kręgach.
Pierwsza z wygłoszonych konferencji dotyczyła tematu Eucharystii. Ks.Tadeusz nawiązując w swoich rozważaniach do Ostatniej Wieczerzy zwrócił nam uwagę na fakt, iż Pismo Święte zawiera aż pięć opisów Wieczerzy Pańskiej: poza czterema opisami zawartymi w każdej z Ewangelii, piąty znajduje się w jedenastym rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian ( 1 Kor 11, 20-34). Rozważaliśmy fragmenty szóstego rozdziału Ewangelii św. Jana :J 6, 55 („Ciało moje jest prawdziwym pokarmem a Krew moja jest prawdziwym napojem”) oraz J 6, 60-69. Z tego ostatniego urywku mocno wybrzmiało pytanie : „Czy i Wy chcecie odejść ?” (J 6, 67). Odpowiedź i recepta na nasze zniechęcenia w życiu duchowym zawarta jest w odpowiedzi Apostoła Piotra na pytanie Mistrza, a także w pouczeniu Jezusa: „Duch daje życie, ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem.” (J 6, 63). Ksiądz rekolekcjonista nawiązał do nauki abpa Fultona Shenna i głoszonych przez niego słów: „Warto żyć !”. Przesłanie niby proste i oczywiste, ale jednak zaskakujące. Diabeł bowiem nie żyje, nie ma w nim życia, diabeł jedynie istnieje. Miernikiem naszego życia jest miłość: żyjemy, jeśli kochamy. Zadawaliśmy sobie pytanie : czy Twoje serce kocha? Bóg bowiem poznaje nas po miłości.
W drugiej nauce konferencyjnej otrzymaliśmy program trzech punktów pracy nad sobą: -amputacja – radykalne odcięcie się od grzechu, -umartwienie – rezygnacja z dobrych rzeczy, o post od nich, -ograniczenie – rezygnacja z naszych niedobrych skłonności, przyzwyczajeń. Rozważaniom został poddany fragment ósmego rozdziału Ewangelii św. Jana: „A Ten, który mnie posłał, jest ze mną: nie pozostawił mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba” (J 8, 29). Ważne, byśmy chcieli ofiarować Bogu nasze umartwienia i ograniczenia, bo w ten sposób unikamy grzechu, który jest zaproszeniem diabła i zwróceniem się ku stworzeniu. Gdy podejmujemy wysiłki na drodze naszego nawrócenia, możemy być pewni, że Bóg nie pozostawi nas samych.
Kolejna konferencja traktowała wiele o naturze lęku. Nasz Ksiądz Opiekun interpretował słowa Pisma Świętego: - „Ten zaś,kto się lęka, jeszcze nie wydoskonalił się w miłości” (1 J, 4, 18), - opis Przemienienia Jezusa na Górze Tabor, zwłaszcza zaś nakaz Pana: „Wstańcie, nie lękajcie się!”(Mt, 17,7). - fragment trzeciego rozdziału Listu św. Pawła do Galatów (Ga 3, 10-14)
Zastanawialiśmy się nad lękami świata współczesnego, a przede wszystkim nad naszymi lękami w relacjach z drugim człowiekiem. Jakie są lęki świata, a jakie nasze lęki? Dlaczego boimy się podejść do drugiego człowieka? Pytania postawione podczas konferencji omawialiśmy podczas spotkań w grupach.
W ostatniej z głoszonych konferencji ks. Tadeusz powrócił do zagadnień związanych z Eucharystią. W Starym Testamencie odnaleźć można zapowiedź Eucharystii, poprzez proroctwo o uczcie mesjańskiej (Iz, 25,6). To po tej uczcie Izraelici mieli rozpoznać Mesjasza. Dlatego też pierwszym cudem Jezusa był cud wina w Kanie Galilejskiej. Ustanowienie sakramentów Eucharystii i kapłaństwa także odbyło się podczas wieczerzy sederowej. Prawdziwa uczta kosztuje: za te uczty Jezus zapłacić musiał cenę najwyższą, cenę krzyża. Dzięki ofierze Chrystusa wiemy, jak bardzo nas umiłował. Jego rany są śladami miłości do każdego człowieka. W maleńkiej Hostii kryje się tak wiele, sam Chrystus, który w Eucharystii daje nam samego siebie. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (J 6, 58). „Eucharystia daje życie” - to hasło programu duszpasterskiego na lata 2019-2021 Konferencji Episkopatu Polski w szczególny sposób wybrzmiewa obecnie, gdy ogromna większość z nas nie ma dostępu do Komunii sakramentalnej. Wydaje się jednak, że stanowi to wezwanie, by bardziej pokochać Jezusa Eucharystycznego.
Dziękujemy serdecznie Opiekunowi Grupy 33 Ks. Tadeuszowi za trud głoszenia dla nas rekolekcji, za sprawowane sakramenty – Eucharystii oraz pokuty, za piękne nabożeństwa, za czas poświęcony na rozmowy z nami, za żarty przy wspólnym stole i nie tylko ;)
Naszej koleżance Ani, która ugościła nas w Ośrodku Caritas w Ustroniu Nierodzimiu, dziękujemy za wspaniałą rodziną atmosferę, za smaczne posiłki, przytulne pokoiki i wielką serdeczność.
Na zakończenie wspomnieć jeszcze trzeba o jednym. Otóż w niedzielę 8 marca przypadał Dzień Kobiet: z tej okazji nasi koledzy Sebastian, Darek, Łukasz, Sławek, Piotr Paweł i Andrzej (a byli w mniejszości) przygotowali dla nas niespodziankę: każda z koleżanek otrzymała różę i słodki upominek. Najbardziej jednak doceniamy sposób, w jaki to uczynili:))) Jesteście wspaniali ! Dziękujemy!
Na czas pandemii nasze spotkania przenieśliśmy do przestrzeni online, wierzymy jednak, że niedługo znów się spotkamy i wówczas radość z Uczty Eucharystycznej będzie wyjątkowa.
relację napisała: Ewa z rejonu żorskiego