Było to piękne świętowanie! Opromienione blaskiem zmartwychwstania Pana Jezusa i zgodne ze wskazówką: „Gdy w twoim życiu nadchodzi czas świąt, świętuj je całym sobą. Niech będzie w nim coś z dawnego poczucia harmonii, z dnia siódmego, z przerwy, całkowitego wyłączenia”. Nie tylko w kalendarzu są dni zapisane czerwonymi literami. Także życie przynosi wiele różnorodnych, niewidocznych świąt. Ważne jest, by nie przeoczyć wydarzeń, które wpłynęły na nasze życie indywidualne, rodzinne, wspólnotowe lub parafialne, na nasze wybory czy rozwój wiary. Takiego poczucia harmonii i całkowitego wyłączenia doświadczyliśmy 14 kwietnia 2023 roku, a pełne entuzjazmu i zaangażowania przygotowania do celebrowania jubileuszu rozpoczęliśmy miesiąc przed spotkaniem. Powody naszego świętowania były dwa: oktawa Wielkiej Nocy oraz dziesiąta rocznica powstania w Krakowie Grupy 33. Świętowanie było zatem głęboko, bo podwójnie radosne.
Po dziesięcioleciu jest okazja do refleksji nad historią wspólnoty, jej znaczeniem dla każdej osoby, która w niej działała i nadal działa, nad owocami, a także jej przyszłością. Każdy z nas indywidualnie czuje się zaproszony do zadumy i dziękczynnej modlitwy, ponieważ ma poczucie wdzięczności wobec Boga i bliźnich, których postawił nam Pan na ścieżkach życia. Ale teraz krótka historia: w Krakowie narodziliśmy się 13 marca 2013 roku, w dniu wyboru papieża Franciszka. Ksiądz Tadeusz Czakański z Katowic głosił wtedy rekolekcje wielkopostne w Parafii Miłosierdzia Bożego w Krakowie na Wzgórzach Krzesławickich. Kończąc je, zaprosił na spotkanie osoby stanu wolnego. Od tamtej chwili minęło już 10 lat! „Wszyscy jesteśmy aniołami z jednym skrzydłem: możemy latać tylko wtedy, gdy obejmiemy drugiego człowieka” – takie motto wybrała i zamieściła na plakacie (zapraszającym zainteresowane osoby na spotkania Grupy 33) Magdalena Adamczyk, która od 2013 roku z niesłabnącym entuzjazmem i energią, razem z Martą, kreowała i prowadziła wspólnotę w Krakowie, najpierw jako jej zastępczyni, a od 2016 roku do dziś pełniąc funkcję odpowiedzialnej.
Świąteczne świętowanie jubileuszu rozpoczęliśmy uczestnictwem w uroczystej Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem ks. Tomasza Koryciorza, który na nasze zaproszenie przyjechał ze Śląska. Razem z ks. Tomaszem Eucharystię celebrował ks. Jan Abrahamowicz – niestrudzony Opiekun Rejonu Krakowskiego Grupy 33 od początku istnienia. Modliliśmy się w intencji wszystkich osób, które przyczyniły się do powstania i prowadzenia przez dziesięć lat Duszpasterstwa Osób Stanu Wolnego, oraz tych, które kiedykolwiek uczestniczyły w formacji i uczestniczą w niej obecnie. Na początku homilii usłyszeliśmy: „Spotykamy się dzisiaj w najpiękniejszych dniach, jakie przeżywa Kościół w roku liturgicznym. To oktawa Wielkiej Nocy – osiem dni. Poprzez kolejne dni, kolejne liturgie i kolejne fragmenty czytań w zwolnionym tempie, klatka po klatce, przyglądamy się z różnych stron jednemu jedynemu wydarzeniu, jakim jest zmartwychwstanie Pana Jezusa”. Ksiądz Tomasz, nawiązując do rozdziału 21 Ewangelii według św. Jana, opowiadającej o tym, jak uczniowie po zmartwychwstaniu próbowali złowić ryby, podkreślił, że w spotkaniu ze Zmartwychwstałym Panem, w naszej przygodzie z Jezusem Chrystusem, w naszej wierze chodzi o to, aby rozpoznać znaki Jego obecności. „Każdy z nas jest tutaj właśnie z tego powodu, bo w swojej historii życia nieraz już odczytałeś poprzez znaki, że Bóg jest z tobą. Tego pragniesz, za tym tęsknisz, to ci daje siłę. Przychodzisz tutaj spotkać się ze zmartwychwstałym” – powiedział kaznodzieja i dodał, że Pan Bóg chce, żebyśmy, tak jak uczniowie nad Jeziorem Tyberiadzkim, wytężali swoje zmysły i podejmowali wysiłki w rozpoznawaniu znaków Jego obecności w naszym życiu.
Po modlitwie licznie przybyli goście (niektórzy przyjechali z różnych stron Polski) udali się do specjalnie udekorowanej Sali im. św. Jana Pawła II, gdzie zasiedli przy wspólnym stole. Biesiadowanie rozpoczęliśmy od integracyjnej zabawy zaaranżowanej i energicznie prowadzonej przez Edytkę, a następnie pojawiła się nutka refleksji za sprawą wierszy kapłanów-poetów: ks. Janusza Pasierba i ks. Jana Twardowskiego, wspaniale przeczytanych lub zaśpiewanych przez Kasię, Dorotę i Piotra. Na zakończenie części poetycko-muzycznej słowami „Pieśni” napisanej przez poetę, ks. Janusza Pasierba: „Pochwyćcie instrumenty / i zaśpiewajcie / przyłączcie się wszyscy / do radości mojej”, zespól artystyczny zachęcił obecnych gości do wspólnego zaśpiewania dwóch pieśni. Po gromkim śpiewie zapadła w sali ciemność, więc wszyscy mogliśmy się łatwo domyśleć, że za chwilę pojawi się okolicznościowy tort ze świecami. W trakcie poczęstunku był czas na rozmowy, a w przywołaniu wspomnień z minionego dziesięciolecia duszpasterstwa pomogła wyświetlona prezentacja ze zdjęciami ‒ wcześniej specjalnie na tę okazję przesłanymi przez parę osób.
Jubileusz jest okazją do podziękowań tym wszystkim, którzy przyczynili się do powstania i trwania duszpasterstwa, przede wszystkim kapłanom, którzy je stworzyli oraz prowadzili i prowadzą: ks. Tadeuszowi Czakańskiemu, ks. Janowi Abrahamowiczowi i ks. Tomaszowi Koryciorzowi, a także liderom świeckim, przede wszystkim Magdalenie Adamczyk. „Wdzięczność jest pamięcią serca” – napisał poeta. Dlatego pragnęliśmy prosto z serca podziękować wymienionym osobom. Nasze serca pamiętają i będę pamiętać.
Cieszyliśmy się ze spotkania z przyjaciółmi oraz z Bożego daru czasu minionego i teraźniejszego. Były: modlitwa, uśmiechy, kwiaty i balony, piękne kobiety i przystojni mężczyźni, wyborne potrawy, poezja i śpiew. Tam, gdzie ludzie żyją w przyjaźni oraz razem się bawią i śpiewają, tam zawsze jest święto. Dzięki wspólnej modlitwie i świętowaniu można znowu nabrać sił i odwagi. Dlatego nie zabraknie nam sił i odwagi, by ruszyć dalej, a spotkanie jubileuszowe oraz każde inne, w którym braliśmy udział w ciągu minionych dziesięciu lat istnienia w Krakowie Grupy 33, będziemy zachowywać w pamięci.
Tekst: Beata
Zdjęcia: Agnieszka, Grzegorz