W sierpniu, jak co roku, spotkaliśmy się w małopolskich Zembrzycach na rekolekcjach Duszpasterstwa Osób Stanu Wolnego Grupy 33.
Do malowniczo położonego nad Jeziorem Mucharskim ośrodka im. Ks. Kard. Karola Wojtyły Totus Tuus przyjechaliśmy w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, by przez pięć dni czerpać i cieszyć się obecnością Pana pośród nas: w Eucharystii, Bożym Słowie, wzajemnym towarzystwie, pięknie przyrody, wspólnym śpiewie czy posiłkach.
Bo modlitwa to szukanie i znajdowanie Boga we wszystkim - słowa św. Ignacego Loyoli przypomniał nasz tegoroczny rekolekcjonista ojciec jezuita Józef Łągwa. Zawitał do Zembrzyc z Łodzi na zaproszenie duszpasterza Grupy 33 ks. Tadeusza Czakańskiego. Obaj sprawowali nad nami nieocenioną opiekę duchową, dzieląc się Dobrą Nowiną, radością i prawdziwą pasją.
W tym roku rekolekcje połączone były też z wyjazdem ewangelizacyjnym dla osób z grup wstępnych, ponieważ pandemia uniemożliwiła ich wcześniejszą organizację. Dzięki temu wszyscy, a było nas ok. 150 osób z różnych stron Polski, ponownie przyjęliśmy Jezusa jako naszego Pana i Zbawiciela.
Kanwą tegorocznych rekolekcji były słowa świętego Pawła z Listu do Galatów powierzone nam na ten rok formacyjny: “Żyję nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus”. Hasłami do rozważań w grupkach dzielenia, w ciszy, czy też jednej nocy przed Najświętszym Sakramentem, były: Miłość Boża, Oczyszczenie Świątyni, Życie w Świetle.
Z bogatych treści konferencji pozwolę sobie przytoczyć tę o symbolice znaku Krzyża, który zbawia, którym odrzucam w sobie wszelki grzech i otwieram drzwi Chrystusowi. Kierując dłoń do czoła, przypominam sobie, by, gdy zrobię głupotę, nie tyle bić się w piersi, co puknąć w głowę… Serce to największa pasja, a przenosząc z niego dłoń na barki, daję wyraz pragnieniu wypełniania jej w życiu.
Krzyż, który wskazuje na niebo, który jest wypełnieniem Słowa miłości i na który trzeba patrzeć w świetle Zmartwychwstania z następującym po nim zesłaniem Ducha Świętego. Daje moc, by żyć nie według ciała, ale w ciele według ducha.
Szukałem Ciebie Boże w pięknie tego świata, a Ty byłeś we mnie (św. Augustyn). Wspaniałą chwilą wyjazdu był też koncert, który dali sami rekolektanci w międzymiastowym składzie: Justyna z Warszawy - sopran, z Chorzowa: Iza - gitara i Patrycja - skrzypce, oraz Piotr z Poznania - klarnet.
Wyjechaliśmy z Zembrzyc znów naładowani dobrem, a “dobro człowieka to chwała Boga”. Jest co wspominać, dla chętnych nie brakło nawet bujania w hamaku czy brodzenia w rzece. Pozostaje wcielić w czyn inne słowa o. Józefa: “kto dziękuje, dwa razy prosi” - dziękuję za wszelkie rekolekcyjne dobro i uwagę.
Marta