Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość ‒ te trzy: największa z nich jest miłość
(1 Kor 13,13)
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość ‒ te trzy: największa z nich jest miłość
(1 Kor 13,13)
27 września, w piękny piątkowy poranek, wyruszyliśmy kilkoma samochodami z różnych miejsc Krakowa na trzydniowe rekolekcje do Krzeszowic, do Misjonarskiego Ośrodka Formacyjnego Vincentinum. O godzinie 10.00 spotkaliśmy się na parkingu w radosnych nastrojach i od razu zachwycił nas dom rekolekcyjny wraz z otaczającym go parkiem. Dotarliśmy tam w sporym składzie. Na wspólne dni skupienia przyjechały aż 22 osoby, w tym ks. Jan jako nasz duszpasterz i zarazem prowadzący rekolekcje.
W recepcji życzliwie przywitał nas ks. Jacek, dyrektor ośrodka. Po otrzymaniu kluczy zapoznaliśmy się z topografią budynku, który okazał się przestronny i przyjemny. Posiada on kaplicę, aulę, jadalnię, kawiarnię oraz pokoje z widokiem na ogród spacerowy – wszystko to elegancko urządzone. Zgodnie z dewizą ,,coś dla ducha i coś dla ciała” można tam pożyczyć lub zakupić książki o tematyce religijnej oraz wypić pyszną kawę z ekspresu.
Nasze rekolekcje rozpoczęliśmy z niezwykłym orędownikiem i patronem goszczących nas księży misjonarzy - św. Wincentym a Paulo, którego wspomnienie przypadało właśnie w pierwszym dniu pobytu. Piątek upłynął nam na wspólnej modlitwie. Uczestniczyliśmy w Eucharystii oraz plenerowej Drodze Krzyżowej z pięknymi rozważaniami o Miłości. Następnie konferencja ks. Jana, spotkania w kręgu oraz urodzinowe ciasto i kawa ks. Jana z dodatkowymi atrakcjami ;). Intensywnie przeżyty dzień zakończyliśmy Nieszporami, a w ramach wieczornego rozluźnienia chętni mogli obejrzeć film w auli. Pewien pastor zabawnie tłumaczył w nim różnice między mózgami kobiet i mężczyzn.
Drugi dzień rozpoczęliśmy wspólną modlitwą, a następnie udaliśmy się do parku, by tam posłuchać konferencji. Tematem naszych rekolekcji był Pierwszy List Św. Pawła do Koryntian. Wśród bogactwa treści przygotowanych przez ks. Jana warto przytoczyć choćby dwa przesłania:
Hymn o miłościdaje nam praktyczne wskazania dotyczące tego, jaka jest miłość, czyli jak powinniśmy kochać. Bóg uczy nas miłości, wierności powołaniu, nawet w małych rzeczach, pragnie, byśmy byli szczęśliwi tu i teraz, nie tylko w przyszłości. Każdy z nas jest powołany do świętości. Szczęściem jest odszukanie drogi własnego powołania. Na modlitwie i w codziennych sytuacjach powinniśmy się pytać Boga: Czego ode mnie oczekujesz? Jak Ty, Panie, byś postąpił w tej sytuacji? Starajmy się być podobni do Chrystusa.
Aby wejść w sacrum, należy zostawić rozproszenie, zwykłe troski na zewnątrz. W trakcie Eucharystii Jezus składa samego siebie Ojcu w ofierze, orędując za nami ‒ grzesznikami. Jezus przebóstwia nas sobą. Godne spożywanie Chleba Aniołów powinno być dla nas nie tylko obowiązkiem. To spotkanie z osobowym Bogiem, który jest Miłością. Po Mszy św. miejmy świadomość umocnienia nas. Skończyła się ofiara na ołtarzu, teraz zaczynamy Mszę w naszym życiu ‒ mamy głosić chwałę Bożą, nieść Chrystusa światu np. poprzez dobre słowo, które buduje – powiedział ks. Jan.
Niezwykłym przeżyciem sobotniego dnia były dla nas również praktyczne warsztaty pt. ,,Sztuka słuchania", do tego stopnia, że można było zobaczyć łzy w oczach niektórych osób. Niezapomniane wrażenie wywarła bowiem na wszystkich prowadząca je pani Bożena Tomaszek (psycholog i terapeuta), która podzieliła się z nami poruszającym świadectwem na temat swojego życia. Do wielu z nas przemówiła także podana przez nią definicja świętości jako ,,bycia przezroczystym dla ludzi tak, by było przez nas widać Boga". Dzięki warsztatom każdy mógł dowiedzieć się czegoś więcej o sobie, swoich emocjach i umiejętnościach słuchania. Mogliśmy też lepiej poznać się wspólnotowo.
Sobotni wieczór wypełniła nam adoracja jako szczególne spotkanie się z Tym, który jest Miłością. Adoracja zakończyła się indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem oraz Apelem Jasnogórskim. Po modlitwie udaliśmy się do biblioteki na „Wieczorek pieśni patriotycznych”, którego pomysł narodził się podczas niedawnego spotkania „Grupy 33” z Wandą Półtawską ‒ byłą więźniarką obozu koncentracyjnego dla kobiet w Ravensbrück i przyjaciółką Jana Pawła II. Pomiędzy śpiewane przez nas pieśni patriotyczne wplecione zostały wspomnienia i anegdoty ks. Jana dotyczące jego pobytu w wojsku.
W ostatni dzień naszego pobytu w Krzeszowicach po śniadaniu i Jutrzni posłuchaliśmy kolejnej konferencji, a następnie uczestniczyliśmy w niedzielnej Eucharystii. Po Mszy św. dzieliliśmy się świadectwami z przeżytych rekolekcji. Następnie mieliśmy czas wolny nie tylko na spakowanie się, ale także na rozmyślania i wymianę myśli przy kawie i herbatce, na spacer po okolicy ‒ obejrzenie niedaleko usytuowanego Pałacu Potockich (niestety zaniedbanego) oraz spacer po otaczającym go parku, pełnym kolorowych, mieniących się w słońcu liści. W Godzinie Miłosierdzia spotkaliśmy się po raz ostatni w kaplicy, aby odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia i Nieszpory. Na zakończenie ks.Jan udzielił specjalnego błogosławieństwa osobom odpowiedzialnym za określone zadania we wspólnocie. Potem już tylko zabranie bagaży z pokojów, pożegnanie się i powrót do Krakowa.
Przeżyte w duchu braterskim chwile, a także duchowe owoce tych rekolekcji zostaną w nas na długo.
Serdecznie dziękujemy naszemu duszpasterzowi ks. Janowi za głoszenie Słowa Bożego, za bycie z nami i dla nas przez cały ten czas oraz Magdzie za trud przygotowań, organizacji i czuwania nad wszystkim.
Relację napisały Kasia M. i Beata z Grupy XXXI